Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κλαούντιο Τζεντίλε

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κλαούντιο Τζεντίλε

Το 1975 με τη Γιουβέντους
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης27 Σεπτεμβρίου 1953 (1953-09-27) (71 ετών)
Τόπος γέννησηςΤρίπολη, Λιβύη
Ύψος1,78 μ.
ΘέσηΑμυντικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1971–1972Αρόνα34(4)
1972–1973ΑΣ Βαρέζε 191034(1)
1973–1984Γιουβέντους ΦΚ283(9)
1984–1987Φιορεντίνα70(0)
1987–1988Πιατσέντζα Κάλτσιο 191920(0)
Σύνολο441(14)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1975–1984Ιταλία71(1)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Κλαούντιο Τζεντίλε (Claudio Gentile, γεννήθηκε 27 Σεπτεμβρίου 1953) είναι Ιταλός πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως δεξιός πλάγιος αμυντικός και νυν προπονητής ποδοσφαίρου. Ένας από τους καλύτερους Ιταλούς αμυντικούς όλων των εποχών, αποτέλεσε βασικό στέλεχος της Γιουβέντους επί 11 συνεχόμενα χρόνια και μέλος της Εθνικής Ομάδας της Ιταλίας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982.[1]

Ο Τζεντίλε γεννήθηκε στη Λιβύη από Ιταλούς γονείς. Σε μικρή ηλικία εντάχθηκε στην ερασιτεχνική ιταλική ομάδα Μασλιάνικο και το 1970 μεταπήδησε στις ποδοσφαιρικές Ακαδημίες του Βαρέζε. Ύστερα από μια σύντομη θητεία στην Αρόνα της Δ΄ κατηγορίας (όπου παραχωρήθηκε δανεικός), υπέγραψε στη Γιουβέντους (1973). Με το σύλλογο του Τορίνο έλαβε μέρος σε 283 επίσημους αγώνες σημειώνοντας και 9 τέρματα, ενώ κατέκτησε 6 τίτλους πρωταθλητή, 2 κύπελλα Ιταλίας και δυο ευρωπαϊκά τρόπαια (το 1977 το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και το 1984 το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης). Μαζί με τους Μισέλ Πλατινί, Ζμπίγκνιεφ Μπόνιεκ, Αντόνιο Καμπρίνι, Ντίνο Τζοφ οδήγησε την ομάδα στην καλύτερη περίοδο της ιστορίας της.[2] Μετά τη λήξη της σταδιοδρομίας του στη Γιουβέντους (1984), έπαιξε στις Φιορεντίνα (70 συμμετοχές) και Πιατσέντσα (20 συμμετοχές).

Με τη "σκουάντρα ατζούρα" έκανε ντεμπούτο το 1975, αγωνίσθηκε σε 71 αγώνες και σημείωσε ένα γκολ. Έπαιξε στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1978 και του 1982 και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980. Διακρινόταν για το δυνατό, γρήγορο κι αποτελεσματικό του παιχνίδι αλλά και τον συχνά τραχύ τρόπο που αντιμετώπιζε τους προσωπικούς του αντιπάλους, ένας από τους οποίους υπήρξε ο Ντιέγκο Μαραντόνα.[3]

Για τέσσερα χρόνια (2002 έως 2006) ήταν προπονητής της Εθνικής Ελπίδων Ιταλίας, κατακτώντας το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004 και το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας, του ίδιου έτους.

  1. «Italy's greatest defenders». Sky Sports. 31 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2016. 
  2. «As 16 Maiores Seleções do Imortais!». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2022. 
  3. «Η μέρα που ο Μαραντόνα συνάντησε τον Κλαούντιο Τζεντίλε». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2014. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]